Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Πανελλαδικές εξετάσεις και βαθμολόγηση γραπτών.

Τώρα που τελειώνει η διαδικασία και πριν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της βαθμολογίας, ας μιλήσουμε λίγο για την φετινή αλλαγή στην περίπτωση της αναβαθμολόγησης.

Παλιότερα, σε περίπτωση διαφοράς βαθμολογίας μεταξύ Α και Β βαθμολογητή, το γραπτό πήγαινε σε αναβαθμολογητή και ο βαθμός που αυτός έβαζε, ήταν και ο βαθμός του γραπτού. Η λογική ήταν ότι ο αναβαθμολογητής ήταν, κατά τεκμήριο, ένας έμπειρος καθηγητής και έχοντας μπροστά του και τον τρόπο βαθμολόγησης των δύο πρώτων, μπορούσε να προσεγγίσει καλύτερα την ακριβή βαθμολογία που άξιζε το γραπτό.

Μετά από προσφυγές στα δικαστήρια, άλλαξε ο τρόπος. Πήγαμε στο να μετράνε και οι τρεις βαθμοί ή στο να μετράνε οι δύο πλησιέστερες βαθμολογίες. Και φέτος φτάσαμε στο να μετράνε οι δύο μεγαλύτερες βαθμολογίες!!!

Σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις μπορούμε να βρούμε τα υπέρ και τα κατά (και υπάρχουν και από τα δύο).

Στο φετινό τρόπο, νομίζω ότι στο όνομα του να μην «αδικηθεί» ένας υποψήφιος, αδιαφορούμε για την πραγματική αξία του γραπτού και αδικούμε όλους τους υπολοίπους.

Ας το δούμε αναλυτικά.

Ένα γραπτό πολύ καλό ή πολύ κακό, δύσκολα πηγαίνει σε αναβαθμολόγηση. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και συνήθως δεν υπάρχει διαφορά στην βαθμολογία. Διαφορά προκύπτει σε «δύσκολα» γραπτά, που τα πράγματα «χωράνε πολύ νερό» και που συνδυασμός ενός επιεική και ενός αυστηρού βαθμολογητή, δίνει διαφορά στη βαθμολογία.

Ας δούμε δύο παραδείγματα.

  1. Ο Α βαθμολογητής βάζει 90, ο Β 60 και ο Γ (αναβαθμολογητής) 80. Ποια είναι η σωστή βαθμολογία; Το πιθανότερο είναι το γραπτό να αξίζει κάπου μεταξύ 80 και 90. Το να μετράνε δηλαδή οι βαθμοί των Α και Γ είναι λογικό.
  2. Αντίθετο παράδειγμα. Ο Α βάζει 90, ο Β 60 και ο Γ 70. Ποια είναι η αξία του γραπτού; Προφανώς δεν είναι κοντά στο 90 και το πιθανότερο είναι ο Α να έχει άδικο και οι δύο άλλοι δίκιο.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά στη βαθμολόγηση, που όσοι έχουν εμπλακεί, την γνωρίζουν. Ο Α βαθμολογητής δεν έχει κάνει σωστή βαθμολόγηση, του έχουν ξεφύγει πράγματα (από απροσεξία, από βιασύνη….), πράγματα που μπορεί να μετρήσει ο Β. Προφανώς ο Α έχει βάλει μεγαλύτερη βαθμολογία. Σημειώνεται ότι ο Β, έχει προφανώς δει τα λάθη, που σημείωσε ο Α. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να μετρήσει η βαθμολογία αυτή, που δεν οφείλεται τέλος πάντων σε υποκειμενική ματιά, αλλά είναι οφθαλμοφανώς λάθος;

Αν ο Α έβαλε 90, γιατί δεν «είδε» συγκεκριμένα λάθη, που είδαν οι άλλοι δύο και έβαλαν 50 και 60 αντίστοιχα, ποια βαθμολογία πρέπει να μετρήσει;

Ο μαθητής πρέπει να πάρει 75 (σημερινή λογική) ή 55 και να ακυρωθεί το 90; Και όμως ο μαθητής θα πάρει 75!!

Γιατί αυτό; Ο νέος τρόπος είναι στη λογική: «ότι βοηθάει έναν υποψήφιο να φέρει μεγαλύτερη βαθμολογία, είναι δίκαιο». Είναι δίκαιο για ποιον; Το δίκαιο νομίζω έχει να κάνει, όχι με τον έναν, αλλά με τους πολλούς…

Μα θα μου πείτε τα δικαστήρια αποφάσισαν ….

Ναι αλλά ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγούδησε: «Το δικαστήριο ήταν εκεί μα η Δικαιοσύνη ήταν απέξω..»

8 σχόλια:

Miltos είπε...

Πολύ μου άρεσε αυτό "Οι δικαστές ήταν εκεί, αλλά η Δικαιοσύνη απέξω"
Να προσθέσω ότι στα σχεδόν άριστα γραπτά η απόκλιση μεταξύ των δυο βαθμολογητών πρέπει νάναι η μικρότερη δυνατή. Αλλο 13 με 16 ή 11 με 14 και άλλοα 17 με 20 ή 16 με 19. Οι συνάδελφοι διορθωτές πρέπει να βλέπουν πολλές φορές μέσα από τις γραμμές, πριν πάρουν το στυλό και αποφανθούν να το σκεφθούν ξανά, να φυλλομετρήσουν ξανά το γραπτό (που έχει κοστίσει στην οικογένεια τόσο) και να πουν γιατί του βάζω π.χ. 17 τι δεν έχει, που έκανε λάθος, έκανε αρχικά λάθος (π.χ. πράξεις) και μετά τον (την) πήρε ο κατήφορος.
Είναι και η απαξιωτική αμοιβή του γραπτού (βενζίνη+καφές+νερό = πόσα γραπτά)Πέρισυ έδινε οικογενειακό μου πρόσωπο. Στα μαθηματικά κατεύθυνσης υπήρχε στο 4ο θέμα ένα "κουμπί" που αν δεν το γνώριζε κάποιος ήθελε του κόσμου τις πράξεις να το αποδείξει. Βλέπετε οι νυχτερινοί θεματοδότες έστησαν παγάνα (καρτέρι) Ο ένας βαθμολογητής εκτίμησε την πορεία σκέψης στο εν λόγω θέμα, την εικόνα του γραπτού και έδωσε 98, ο άλλος ψυχρός εκτιμητής έδωσε 91.
Τώρα να πω και κάτι άλλο. Γιατί τα μαθηματικά είναι κάθε χρόνο δυσκολότερα, τόση ύλη (παράγωγοι ολοκληρώματα) έχει κατέβει στο Λύκειο. Δεν φτάνει η μελέτη μας συνάρτησης, αλλά στήνουμε ασκήσεις γρίφους με ολοκληρώματα και παραγώγους. Τι θα χρειασθούν αυτά στους ακαδημαϊκούς πολίτες, στους γεωπόνους, στους γιατρούς, Αυτά να τα διδαχθούν στο πρώτο έτος στα πανεπιστήμια όσοι νομίζουν ότι θα τα χρειασθούν. Πολύ δεν φορτώθηκε το Λύκειο από Μαθηματικά και ξεφορτώθηκε από Φυσική , Χημεία...

Ανώνυμος είπε...

Συνάδελφε γιατί τόσα λόγια για τον τρόπο βαθμολόγησης; Είναι τόσο μεγάλο θέμα; Εδώ η εκπαίδευση έχει τόσα προβλήματα και συ ασχολείσαι αν θα ληφθούν υπόψη οι 2 ανώτερες ή κατώτερες βαθμολογίες; Εδώ είναι το πρόβλημα;

Διονύσης Μάργαρης είπε...

Για τον miltonios συμφωνώ στις παρατηρήσεις που κάνεις. Το πρόβλημα της ορθής βαθμολόγησης των γραπτών, είναι σοβαρό και δυστυχώς... άλυτο.
Το πρόβλημα όμως της δημοσίευσής μου, δεν ήταν αυτό..
Και έτσι απαντώ και στον Κώστα.
Προφανώς και ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της εκπαίδευσης δεν είναι αυτό. Και για να μιλήσω ειλικρινά, ούτε και το δικό μου θέμα είναι.
Το πρόβλημα που θέλω να αναδείξω, είναι το πρόβλημα της δίκαιης αντιμετώπισης των παιδιών από την πολιτεία. Στο σημερινό σχολείο, από ότι φαίνεται δεν μαθαίνουμε γράμματα στα παιδιά…. Αν μπορούσαμε όμως, στην πράξη, να εμφυσήσουμε στα παιδιά, το αίσθημα της Δικαιοσύνης, θα είχαμε κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα, για μια μελλοντική κοινωνία, που οι πολίτες θα διεκδικούσαν το ΔΙΚΑΙΟ. Δεν είναι λογικό η πολιτεία να μην ενδιαφέρεται για τη σωστή αξιολόγηση, παρά μόνο πώς θα γίνει, οι μαθητές να φέρουν μεγαλύτερους βαθμούς για να ικανοποιηθεί το αίτημά τους, για παραπέρα σπουδές, ανεξάρτητα με τις γνώσεις και την προσπάθειά τους. Πιστεύω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να στοχεύει κυρίως, στις αξίες..(που λέγαμε κάποτε….)
Τώρα γιατί αυτό το μικρό θέμα; Μα από τα πολύ μικρά καταλαβαίνεις, προς τα πού πάει το πράγμα. Ας εφαρμόσουμε λίγο και την επαγωγική μέθοδο….

Miltos είπε...

Να πω (στον Διονύση) ότι από περίπτωση και περίπτωση προκύπτει η γενική εικόνα (επαγωγικά). Νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκινάει από τους δυο πρώτους βαθμολογητές και κατά πόσο δίκαιοι είναι.
Να θυμηθώ τον εαυτό μου, με τα πρώτα γραπτά που διόρθωνα ήμουν αυστηρός, μετά παρέβλεπα μερικά, και στα δυο τρια τελευταία γραπτά ήμουν πολύ ελαστικός (αυτά τον καιρό των δεσμών)
Αν υπάρχουν διαφορές ή όχι εξαρτάται και από τα θέματα.
Νομίζω το παλαιότερο σύστημα αναβαθμολόγησης ίσως ήταν διακαιότερο. Ο αναμαθμολογητής (πιο έμπειρος και διαλεγμένος) είχε την ευχέρεια να κινηθεί μεταξύ των δυο προηγούμενων βαθμών. Ο βαθμός του αναβαθμολογητή διπλασιαζόταν. Τώρα σπάνια πιστεύω θάταν οι περιπτώσεις που ο αναβαθμλογητής (που βαθμολογούσε με ανοικτούς τους βαθμούς και τα στοιχεία των δυο πρώτων βαθμολογητών) εκτιμούσε βαθμό μικρότερο ή μεγαλύτερο από τους δυο προηγούμενους. Υπήρχε μόνο το μειονέκτημα της συμπάθειας ή αντιπάθειας του αναβαθμολγητή με τους δυο βαθμολογητές (σε μικρές κοινωνίες)
Να επανέλθω όμως στο ότι πρέπει από 10 μέχρι 15 να μην επιτρέπεται απόκλιση πάνω από 2, και στην περιοχή 17 με 20 να μην επιτρέπεται αόκλιση πάνω από 1 βαθμό.Τώρα στην περιοχή 15-17 ας βρεθεί τι αντιστοιχεί στην 100βάθμια κλίμακα. Βέβαια το πρόβλημα θα το είχαν τότε ο φιλόλογοι στην έκθεση, που κακώς εξετάζεται όπως εξετάζεται σε μεγάλο ποσοστό όπως παλιά. Να πω ακόμη την αναστάτωση που πρόκυψε σε βαθμολογικό κέντρο όταν από λάθος της Γραμματείας βαθμολογητής διόρθωσε ξανά το ίδιο γραπτό και έβγαλε αρκετή διαφορά με τον εαυτό του.
Να πώ (στον Κώστα) ότι ναι η εκπαίδευση πα΄σχει όπως όλη η ελληνική κοινωνία που περισσεύει η υποκρισία. Να αρχίζουν τα μαθήματα αρχές οκτωβρίου, ουσιαστικά να τελειώνουν τέλος Φεβρουαρίου 9τότε που αρχίζουν οι συζητήσεις για την πενθήμερη) άντε στην καλύτερη περίπτωση με το εκάστοτε Πάσχα,ή αυτό που διάβασα νομίζω σε blog του Διονύση "λείπουν οι μαθητές, καιρός να βγάλουμε την ύλη" Να πούμε τώρα για την ...δωρεάν υγεία, αστα να πάνε...

Xrysostomos είπε...

Προς το φίλο Κώστα:

Δικαίωμα σου συνάδελφε να θεωρείς ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι "μικρό". Δικαίωμά μου επίσης, να συμφωνώ μαζί σου.

Ας αφήσουμε όμως τον ιδιοκτήτη του blog να ασχολείται με οποιοδήποτε θέμα τον ενδιαφέρει. Αυτή είναι άλλωστε και μια από τις καλές πλευρές των blogs.

Μπορεί να υπάρχουν συνάδελφοι (να πω την αλήθεια είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν) που θεωρούν το θέμα αυτό άξιο συζήτησης.

Και φυσικά, πριν κρίνουμε τις προτεραιότητες αυτών που θίγουν κάποια ζητήματα, ας σκεφτούμε και αυτούς που δεν θίγουν τίποτα.

Εκεί είναι το πρόβλημα...

Unknown είπε...

Εεεεε είναι και το θέμα της βαθμολόγησης των γραπτών θύμα του απαξιωμένου συστήματος εκπαίδευσης πρώτα - πρώτα στο Λύκειο και επομένως και της εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο.

Η μη δημιουργική μάθηση στο Ελληνικό σχολείο οδηγεί σε στείρους μαθητές και στη συνέχεια φυσικά σε εξετάσεις (από την επιλογή της κεντρικής επιτροπής εξετάσεων μέχρι τα θέματα και τη βαθμολόγηση των γραπτών) προσαρμοσμένες στην εκάστοτε αρρωστημένη στείρα κατάσταση.

Έτσι αυτό που λες Διονύση είναι απόλυτα σωστό. Βοηθάει η κατάσταση αυτή τους μαθητές να επιτύχουν μεγαλύτερες επιδόσεις που δεν τις αξίζουν ώστε να μη τους φάει το τέρας του 10.

Μία παρόμοια τακτική ακολούθησαν και με τα θέματα της Φυσικής. Προσαρμόστηκαν στα θέματα των Μαθηματικών, έτσι ώστε να "διορθώσουν" τη δυσκολία που προέκυψε στα μαθηματικά.
Συνεπώς θα περάσουν στο Πανεπιστήμιο πολλοί φοιτητές και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι (από τους μαγαζάτορες και τους ιδιοκτήτες των σπιτιών που νοικιάζονται μέχρι και την πολύπαθη ελληνική οικογένεια που μπόρεσε επιτέλους να στεγάσει το παιδί της κάτω από το κεραμίδι της γνώσης, άσχετα αν το κεραμίδι αυτό στη συνέχεια γίνεται θρύψαλα για να έρθουν μετά Βαίων και κλάδων τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Για όλα αυτά τα παραπάνω είμαι απαισιόδοξος όσον αφορά στις αλλαγές που θέλουν όλοι (υποτίθεται) να γίνουν. Θεωρώ πολύ δύσκολο να απαγκιστρωθούν οι πολιτικοί μας από αυτό που λέγεται και ψιθυρίζεται έντονα στους κύκλους τους και το φοβάται ακόμη και η γάτα τους: το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ.

Διονύσης Μάργαρης είπε...

Για τον μιλτόνιο:
Χαίρομαι για την πολύ ορθή ανάλυσή σου στο θέμα της βαθμολόγησης. Δείχνεις να ξέρεις πώς δουλεύει το σύστημα και πώς θα έπρεπε να αξιολογούνται τα πράγματα, στηριζόμενος όχι μόνο σε θεωρητικά μοντέλα (που μπορεί να έχουν και αυτά την αξία τους) αλλά στην ίδια την εκπαιδευτική πράξη και στην εμπειρία που αποκτά κάποιος με τα χρόνια.
Για τον Χρυσόστομο. Νομίζω ότι έχει δικαίωμα ο Κώστας να εκφράζει την αντίθεσή του στο θέμα, που εγώ επέλεξα. Αν μας έλεγε και ποια είναι τα σημαντικά και ποια θέση έχει πάνω σε αυτά, θα ήταν ακόμη καλύτερα. Προφανώς διαφωνώ μαζί σου για το αν το θέμα είναι σοβαρό. Θα το εξηγήσω παρακάτω...
Για τον Physiart. E! Μου έκλεισες το στόμα. Τα είπες όλα, αντί για μένα, έπιασες ακριβώς την ουσία του θέματος. Αλλά παρόλα αυτά, θα μου επιτρέψεις να πω δυο λόγια ακόμη.
Είχα πει λοιπόν σε προηγούμενο σχόλιο, κάτι για επαγωγή. Νομίζω ότι μετά την συζήτηση που έγινε (σε τεχνοκρατικό επίπεδο, τόσο από την αρχική ανάρτηση αλλά και από τα σχόλια του miltonios) ας έλθουμε στο επόμενο βήμα, που είναι το ΓΙΑΤΙ.
Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης που χρησιμοποιήθηκαν σαν άλλοθι, για τις εκάστοτε αλλαγές, ήταν δίκαιες και ουδέτερες; Έχει κανείς την εντύπωση ότι ο αγρότης-πατέρας από την Άνω Καπετοράχη, έκανε προσφυγή στη Δικαιοσύνη για την αναβαθμολόγηση; Και οι δικαστές αποφασίζοντας να δικαιώσουν μια τέτοια προσφυγή, απέδωσαν δικαιοσύνη; Αν το παιδί του κάθε Κούγια, αντί να πάει στη Νομική Θράκης, έρθει Αθήνα, κάποιο άλλο παιδάκι, κάποιου "ανώνυμου" θα μετακομίσει στην Κομοτινή...
Στο δεύτερο θέμα. Ακουγόταν πολύ άσχημα ότι μαθητές με 4 και 5 βαθμό πρόσβασης εισάγονται στα Πανεπιστήμια. Έρχεται λοιπόν η κ. Γιαννάκου και λαϊκίστικα ανακοινώνει ότι οι μαθητές πρέπει να έχουν τη βάση. Σωστό; Σωστό. Τι κάνει όμως παράλληλα για να ανέβει η διδασκαλία, ώστε περισσότεροι μαθητές ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΙΚΑΝΟΙ, να γράψουν 10; Προφανώς τίποτα. Υπάρχουν όμως λύσεις...
Εξευτελίζουμε τα θέματα, δίνουμε τη δυνατότητα σε κάποιους να αντιγράψουν, παίρνοντας 38 μόρια στο μιλητό, βάζουμε να υπολογίζονται άκριτα οι δύο μεγαλύτερες βαθμολογίες για να μειώσουμε τις συνέπειες και "Συνεπώς θα περάσουν στο Πανεπιστήμιο πολλοί φοιτητές και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι από τους μαγαζάτορες και τους ιδιοκτήτες των σπιτιών που νοικιάζονται…" που λέει και ο Physiart.
Εντάξει θα πει ο Χρυσόστομος, αλλά αυτή η ρύθμιση δεν είναι το σημαντικό, όπως μας διδάσκει και η παιδαγωγική... τι διάολο κάναμε και εμείς με τα διδακτορικά…
Βρε Χρυσόστομε δεν βλέπεις ότι με τα θέματα των εξετάσεων και με το τρόπο που τα βαθμολογείς ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ και δίνεις γραμμή στο 90% των καθηγητών, για το τι θα κάνουν του χρόνου; Η επιμόρφωση (που δεν υπάρχει) θα τους οδηγήσει στη διδασκαλία τους και στον τρόπο που θα εξετάσουν ή θα βαθμολογήσουν;

Xrysostomos είπε...

Διονύση, έχεις δίκιο. Το υποτίμησα το θέμα...