Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Προφορική Βαθμολογία και Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Ας μιλήσουμε για την βαθμολογία των μαθητών της Γ΄Λυκείου, στα Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα.

Θα πρέπει να μετράει η προφορική Βαθμολογία, για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση και γιατί;

Μήπως είναι πιο δίκαιο οι μαθητές να κρίνονται σε ποια σχολή θα μπουν, μόνο με την γραπτή βαθμολογία των εξετάσεων;

Μήπως αν γινόταν αυτό, θα ησυχάζαμε και εμείς οι καθηγητές και δεν θα είχαμε προστριβές με τους μαθητές μας; Είμαστε άλλωστε κατάλληλοι να βάλουμε σωστή βαθμολογία;

Η εύκολη απάντηση θα ήταν Ναι. Ας μπουν οι μαθητές, με βάση τα αποτελέσματα των γραπτών. Έτσι ξεφεύγουμε και από τον υποκειμενισμό των προφορικών και είμαστε όλοι ήσυχοι. Βέβαια, δεν το λέμε και φοβάμαι, ότι δεν τολμάμε να το ομολογήσουμε, ούτε καν στον εαυτόν μας, όμως το κάνουμε στην ΠΡΑΞΗ. Πώς; Μα έχουμε ήδη παραιτηθεί από το καθήκον και την υποχρέωσή μας για μια σωστή αξιολόγηση των μαθητών. Ψάχνουμε να βρούμε τι θα μπορούσε να γράψει ένας μαθητής μας στις εξετάσεις, προσθέτουμε τουλάχιστον 2-3 μονάδες και έτσι βγάζουμε την προφορική βαθμολογία μας. Αν εκτιμούμε ότι ένας μαθητής μπορεί να γράψει 17, του βάζουμε εμείς 20 και είμαστε ήσυχοι και ευχαριστημένοι.

Άλλωστε αυτή είναι και η απαίτηση των μαθητών. Οι μαθητές μας, δεν απαιτούν από εμάς τους καθηγητές τους, να κάνουμε μάθημα, δεν ελπίζουν να τους μάθουμε πράγματα και να τους κάνουμε ικανούς να αντιμετωπίσουν ΚΑΙ τις εξετάσεις, στηρίζονται αλλού για την «προπόνησή τους».... και στο σχολείο γιατί έρχονται;

Μα γιατί είναι υποχρεωτικό και θα πάρουν απουσίες, δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Σε αντάλλαγμα, απαιτούν να τους βάλουμε εμείς μια μεγάλη βαθμολογία, για να τους βοηθήσουμε!!

Είναι σωστά και δίκαια όλα αυτά; Κατά την άποψή μου όλα αυτά είναι σε λάθος κατεύθυνση και προφανώς σε καμιά περίπτωση δεν είναι δίκαια.

Έχουμε ένα μαθητή (μαθήτρια, για να μην κατηγορηθώ..) τον οποίο παρακολουθούμε έναν ολόκληρο χρόνο. Πρέπει να ξέρουμε τι ακριβώς κάνει. Τι ξέρει, τι ικανότητες, τι αδυναμίες έχει. Δεν πρέπει αυτό, να έχει αντίκρισμα στις παραπέρα σπουδές του στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση; Μα μόνο αυτό θα έπρεπε να μετράει!!

Θα έπρεπε;; Ναι αν εμείς είμαστε σε θέση, αυτήν την αξιολόγηση, να την αντιμετωπίσουμε με αντικειμενικότητα και υπευθυνότητα. Πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει….

Και τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;

Ας μιλήσω με ένα παράδειγμα.

Έχουμε δύο μαθητές τον Γιάννη και την Ελένη. Ο Γιάννης, δεν είναι και πάρα πολύ συνεπής στην καθημερινή δουλειά στην τάξη, πηγαίνει όμως φροντιστήριο, μαθαίνει πράγματα και στα γραπτά του στο σχολείο παίρνει 16-17.

Η Ελένη είναι μια άριστη μαθήτρια, καθημερινά διαβασμένη, συνεπής, που στα αντίστοιχα γραπτά κυμαίνεται μεταξύ 19 και 20.

Σύμφωνα με την σημερινή πρακτική, και οι δύο, το πιθανότερο είναι να πάρουν 20.

Πάμε στις εξετάσεις. Ο Γιάννης, ευνοείται και από τα θέματα και γράφει 18. Η Ελένη, έχει μια ατυχία, δεν πρόσεξε κάτι, και γράφει 17.

Τελικοί βαθμοί πρόσβασης στο μάθημα:

Γιάννης 18,6, Ελένη 17,6. Δίκαιο;;

Αν συμφωνείται ότι το αποτέλεσμα είναι άδικο, δεν μένει παρά να αναλάβουμε οι διδάσκοντες, την ευθύνη που μας αναλογεί. Ποια είναι αυτή;

Να βάλουμε 16-17 στο Γιάννη και 20 στην Ελένη στα προφορικά. Αυτή εκτιμούμε ότι είναι η αξία τους και αυτή τη βαθμολογία θα βάλουμε. Τι έγινε;

Βαθμός πρόσβασης: Γιάννης 17,7, Ελένη 17,6. Η κατάσταση δεν διορθώθηκε, αλλά τουλάχιστον δεν ενισχύσαμε εμείς την αδικία, η Ελένη πλήρωσε το δικό της λάθος.**

Βέβαια και ποιος ακούει τον Γιάννη, τους γονείς του και τους … συναδέλφους, που όλοι μαζί θα μας κατηγορήσουν ότι αδικήσαμε τον Γιάννη!!!

Ε! Αν συμφωνούμε, ότι έτσι πρέπει να κάνουμε, ας το κάνουμε και ας υποστηρίξουμε με πάθος την άποψή μας. Δυστυχώς, κανείς δεν μπορεί να τα έχει, με όλους καλά…..

Το να πηγαίνουμε και κόντρα στο ρέμα, μερικές φορές, νομίζω ότι αξίζει…

Ξέρω ότι οι απόψεις μου αυτές, δεν γίνονται ευρέως αποδεκτές. Περιμένω λοιπόν και τις δικές σας αντιρρήσεις. Ας ακουστούν όλες οι απόψεις, μήπως και μέσα από την αντιπαράθεση, βελτιώσουμε τη δουλειά μας στο θέμα της αξιολόγησης, όσον αφορά το παραπάνω πρόβλημα.


**Υ.Γ. Να μην πάρουμε το αντίθετο ενδεχόμενο.
Η Ελένη γράφει 20 και ο Γιάννης 14. (Είναι το πιο πιθανόν ενδεχόμενο..)
Ωραία συμφωνία Προφορικού-Γραπτού!!


-----------------------------------------------------------------------------


Υ.Γ. 2. Άσχετο με το θέμα μας, αλλά καλό.

Όσοι έχουν θύμισες από Καίσαρα και Διονύση...

Ας διαβάσουν ένα κείμενο από το Blog "Το μικρό κελάρι"


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

(ελεφ>>Δεσπ.)Οι μαθητές πού στηρίζονται ' μόνο αλλού ' ,συνήθως, στην πλειονότητα τους, πετυχαίνουν χαμηλότερες επιδόσεις, από τους μαθητές πού στηρίζονται και στο σχολείο*** (τεστάρουν αυτά που έμαθαν, μαθαίνουν αυτά που δεν έμαθαν,'προπονούνται ακόμη καλλύτερα ) η αν θέλετε οι μαθητές που στηρίζονται στο σχολείο 'και αλλου '
Ορισμένοι από τους μαθητες επιλέγουν το ' αλλού ' γιατί δεν μπορούν (δεν αντέχουν οι 'ώμοι' τους) ταυτόχρονα και το σχολείο ( το αλλού είναι πιό private...σχέση εμπιστοσύνης... δέν είναι δωρεάν...)
Η 'εξασφαλισμένη' υψηλή βαθμολογία,η οποία δεν ανταποκρίνεται στην επίδοση του μαθητή μέσα στη ταξη ( δεν μιλάμε καθημερινή επίδοση 'ασφυξία ' ) οδηγεί τον μαθητή στη χαλάρωση, με αντίκτυπο στην τελική του επίδοση. (τι να το κάνει το πριμοδοτημένο 18 αν γράψει 12) αα.. του χρειάζεται για να πάρει απολυτήριο.
Ποιά είναι μεγαλύτερη βοήθεια στο μαθητή , να πριμοδοτηθεί(υπερβολικά- αφύσικα) με 18 στα προφορικά ή να βοηθηθεί ( με προπόνηση) να γράψει 18
***Σχολείο που θέλει και μπορεί να βοηθήσει το μαθητή.

Spyros Vlahos είπε...

Μου ήρθε αυτό το μήνυμα. Προωθείστε το


ΒΟΗΘΕΙΑ!!!ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ6 ΕΤΩΝ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ.ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ. Η ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΒ+ (ΡΕΖΟΥΣ ΘΕΤΙΚΟ) .ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝΜΕΤΣΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ -ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ (παιδο-ογκολογικό ) ( 2310 993506 & 2310 993944 )ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ

Διονύσης Μάργαρης είπε...

Συμφωνώ μαζί σου συνάδελφε. Το ερώτημα είναι πόσοι συνάδελφοι έχουν την άποψη αυτή; Και πόσοι βολεύονται με το να μην κάνουν σοβαρό μάθημα, με το επιχείρημα ότι τα παιδιά τα μαθαίνουν "αλλού" και θεωρούν ότι βοηθούν τους μαθητές τους, βάζοντάς τους βαθμολογία που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα;
Και κάτι ακόμη. Πολύ καλά τα λες για το τι πρέπει να κάνει ο μαθητής.
Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για να "βοηθήσουμε" τα παιδιά να ακολουθήσουν με συνέπεια το δρόμο αυτό.