Γράφει ο Aντώνης Kαρκαγιάννης
Γράφω Παρασκευή μεσημέρι, ημέρα του «μεγάλου» εκπαιδευτικού συλλαλητηρίου, όπου συμμετέχουν δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, σπουδαστές και μαθητές. Αίτημα, η υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου όλων των βαθμίδων, επίσης και η αναβάθμισή του. Δεν ξέρω πόσο μεγάλο θα είναι το συλλαλητήριο, αλλά είτε είναι μεγάλο είτε μικρό, έχω την αίσθηση ότι το δημόσιο σχολείο είναι πια χαμένη υπόθεση και όσοι ειλικρινά αγωνίζονται να το περισώσουν το απαξιώνουν περισσότερο. Το δημόσιο σχολείο, αυτή η μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση, είναι πια αναξιόπιστο, κανείς δεν πιστεύει ότι εκεί θα μάθει γράμματα και ότι από κει θα αρχίσει την πορεία του στη ζωή με οποιαδήποτε εχέγγυα επιτυχίας.
Ενας μαθητής Λυκείου των τελευταίων καταλήψεων το είπε καθαρά και ειλικρινά: «Το πρωί είμαστε στην κατάληψη και το βράδυ στο φροντιστήριο». Αυτό σημαίνει ότι το πρωί στο δημόσιο σχολείο για την απαραίτητη, ισχυρίζονται μερικοί, σε αυτήν την ηλικία εξέγερση «κατά του κατεστημένου» ή για τον «χαβαλέ», και το βράδυ πλήρη υποταγή στο κατεστημένο, στη χειρότερη και πλέον ανελεύθερη μορφή του. Στην κονσερβαρισμένη και κωδικοποιημένη γνώση, την πλήρως προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις ενός συστήματος όπου η αποτίμησή της και η αποπληρωμή της αυτομάτως σε βάζει στον ιδιωτικό χώρο και στα συστήματα της αγοράς όπου αενάως διαμορφώνονται τα κατεστημένα.
Αυτό που σχηματικά διαχωρίζεται τις ημέρες των καταλήψεων, των απεργιών και των συλλαλητηρίων, αυτή η εναλλαγή του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου είναι καθημερινή πράξη όλες τις μέρες του εκπαιδευτικού έτους. Ποικιλόμορφη και ευρηματική η ιδιωτική εκπαίδευση συνεπικουρεί εδώ και χρόνια τη δημόσια και συμπληρώνει τα κενά της. Δεν είναι απαραίτητα ούτε κακό ούτε καλό. Είναι απλώς αναγκαίο και συμβαίνει σε τεράστια κλίμακα. Ετσι, αυτό που γράφουν τα πλακάτ των διαδηλωτών ότι η γνώση, η εκπαίδευση, η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό είναι η ετικέτα της υποκρισίας μας. Ολοι, και αυτός που κρατάει το πλακάτ γνωρίζει ότι η πραγματικότητα δεν είναι αυτή και ούτε μπορεί να είναι αυτή. Κάθε μέρα και περισσότερο η εκπαίδευση εγκαταλείπει το απαξιωμένο δημόσιο και δωρεάν σχολείο και μεταπηδάει στον ιδιωτικό τομέα όπου η πειθαρχία και οι τρόποι λειτουργίας, οι σκοποί της εκπαίδευσης επιβάλλονται άτεγκτα από τους νόμους της αγοράς. Και όλοι τούς αποδεχόμαστε και πειθαρχούμε.
Δείτε όλο το άρθρο, επισκεπτόμενοι τη διεύθυνση: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου