Γράμμα του Αλέξη Γρηγορόπουλου στον Πρωθυπουργό

Μια τροπολογία και πολλές πικρές διαπιστώσεις σε μια επιστολή φανταστική και όμως ρεαλιστική.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Όπως ίσως θα έχετε διαβάσει, η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, σύμφωνα με την οποία η αδερφή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου θα περάσει χωρίς εξετάσεις σε ΑΕΙ της αρεσκείας της. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Αλέξης έστειλε από τον παράδεισο το παρακάτω γράμμα στον κ. Κ. Καραμανλή.

Γιατί για να μπουν τα παιδιά στα ΑΕΙ πρέπει να πατάνε επί πτωμάτων, όπως στη δική μου περίπτωση;

Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,

Ο Άγιος Πέτρος μού μετέφερε τα ευχάριστα νέα και πήρα το θάρρος να σας γράψω για να σας εκφράσω τις ευχαριστίες μου. Με τη νομοθετική πράξη εκπληρώνεται το όνειρο κάθε Έλληνα γονιού να δει τα παιδιά του να σπουδάζουν. Στην περίπτωση των δικών μου θα δουν το ένα από τα δύο, αλλά κάτι είναι κι αυτό.

Η αλήθεια είναι ότι μου γεννήθηκε και μια απορία: γιατί θα πρέπει το προνόμιο αυτό να δοθεί αποκλειστικά στην αδελφή μου και όχι και σε άλλα παιδιά που έχασαν για τον ένα ή τον άλλο λόγο τον αδελφό ή την αδελφή τους; Τον ίδιο πόνο και την ίδια μοναξιά με τη δική μου αδελφή δεν νιώθουν; Γιατί το δικαίωμα στην εκπαίδευση που θα πρέπει να απολαμβάνουν όσα παιδιά το επιθυμούν να έχει μεταβληθεί, ειδικά στη χώρα μας, σε μια απάνθρωπη και πολυέξοδη δοκιμασία; Γιατί, για να μπουν τα παιδιά στα ΑΕΙ, πρέπει να πατάνε επί πτωμάτων, όπως στη δική μου περίπτωση;

Όμως οι προβληματισμοί αυτοί δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά μου για την απρόβλεπτη αυτή εξέλιξη. Παρ' ότι δεν έχω ακόμη επικοινωνήσει με την οικογένειά μου, είμαι σίγουρος ότι θα είναι και εκείνοι ενθουσιασμένοι και θα θέλουν να το γιορτάσουν. Επειδή οι επικοινωνίες είναι δύσκολες από εδώ, μήπως θα μπορούσατε να τους κλείσετε ένα τραπέζι στα μπουζούκια όπου γλεντούσε ο κ. Στυλιανίδης, αφού είχε μάθει τα νέα για τη δολοφονία μου;

Οφείλω να σας πω ότι όλο αυτό τον καιρό ήμουν θυμωμένος με την κυβέρνησή σας. Δεν μου άρεσε το γεγονός ότι ο αστυνομικός που με πυροβόλησε άρχισε να με αποκαλεί «χουλιγκάνο» και «άσωτο υιό οικογένειας βορείων προαστίων. Ακόμη και αν οι κατηγορίες ήταν σωστές, δεν είχαν καμία σχέση με τη δολοφονία μου αλλά η κυβέρνηση έμεινε σιωπηλή. Έπειτα, ήταν ανάγκη να πέσουν τόσα δακρυγόνα στην κηδεία μου; Μου είπαν ότι έκλαιγαν μέχρι και οι νεοδημοκράτες από τις απέναντι πολυκατοικίες.

Δεν σας κρύβω ότι την περασμένη εβδομάδα έγινα έξω φρενών όταν έμαθα ότι ο επικεφαλής της υπόθεσης «ζαρντινιέρα» Σ. Αποστολίδης, διευθυντής ασφάλειας Θεσ/νίκης και συγγραφέας του υπηρεσιακού σήματος που χαρακτήριζε τον ξυλοδαρμό του φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου «αυτοτραυματισμό», έγινε αντιστράτηγος και γενικός επιθεωρητής της αστυνομίας για τη βόρεια Ελλάδα. Αν δεν είχατε δώσει στους αστυνομικούς την εντύπωση ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να μένουν ατιμώρητοι, εγώ ίσως να ήμουνα ακόμη στη γη.

Θα μου πείτε, βεβαίως, ότι έτσι η αδελφή μου δεν θα έμπαινε στη σχολή της επιλογής της χωρίς εξετάσεις. Σωστό και αυτό. Μόνο που θα σας παρακαλούσα να επεκτείνετε το μέτρο και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου με μια θέση στο Δημόσιο. Την προηγούμενη εβδομάδα έμαθα ότι η γενική γραμματέας του υπουργείου Παιδείας προσελήφθη και στο υπουργείο Άμυνας μέσω φωτογραφικού διαγωνισμού και συγχρόνως διόρισε το σύζυγό της σε άλλον οργανισμό. Έχω επίσης ένα ξαδελφάκι που υπηρετεί στον Έβρο και θα σας παρακαλούσα να μετατεθεί σε καμία θέση λούφας στην Αθήνα.

Θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί, μέσω της τακτοποίησης της αδελφής μου, η τροπολογία ικανοποιεί και ένα υπαρξιακό πρόβλημα που με απασχολεί από το Δεκέμβριο και μετά: αν δηλαδή άξιζε και πόσο η ζωή μου. Τώρα έχω την απάντηση: μια ανθρώπινη ζωή κοστίζει όσο η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.

30.04.2009

Δημοσιεύτηκε στο Lifo...

Μου το έστειλε ένας παλιός μου μαθητής. Ο Βαγγέλης... Γεια σου Βαγγέλη σε ευχαριστώ. 

Τι να προσθέσει κανείς;