Περί διαλόγου και άλλα τινά…

Θα ήθελα συνάδελφοι να καθίσουμε λίγο και να σκεφτούμε:

Γιατί ανοίγουμε διάλογο μεταξύ μας μέσω διαδικτύου; Για να δείξουμε ποιος είναι πιο ξύπνιος; Κάνουμε ένα είδος διαγωνισμού εξυπνάδας;

Μήπως για να αποδείξουμε ότι ο συνομιλητής μας είναι κάποιος άσχετος, οπότε αυτομάτως αναδεικνύουμε την δική μας ανωτερότητα;

Αν συμβαίνει αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να σταματήσουμε άμεσα. Να «το κλείσουμε το μαγαζί» και να σωπάσουμε.

Έχω την αίσθηση ότι ο διάλογος έχει την έννοια της αλληλο-επίδρασης και αλληλο-ενημέρωσης με καλή διάθεση και με στόχο να γινόμαστε όλοι καλύτεροι με απόλυτο σεβασμό στον συνομιλητή μας. Η δική του αξία, ανεβάζει και εμάς, Δίνει αξία και σε μας…

Σαν παράδειγμα τέτοιου διαλόγου θα ήθελα να δώσω μια ανταλλαγή απόψεων με τον πολύ καλό συνάδελφο και φίλο Παναγιώτη Παζούλη, στο «Τι σημαίνει η φράση "ένα σώμα βρίσκεται σε ισορροπία"»

Και το χαρακτηρίζω σαν πολύ καλό παράδειγμα, γιατί ενώ βρήκα μια απάντηση στους Halliday-Resnick που ερχόταν σε αντίθεση με τις θέσεις που υποστήριζα και το δημοσιοποίησα, αποδεχόμενος την άποψη του συναδέλφου, βγήκε αυτός μετά από 50 λεπτά για να πει ότι στον H. Young βρήκε την δικαίωση των δικών μου θέσεων. Θα μπορούσε να το κρύψει. Είχε αναπτυχθεί μια «κόντρα» και έβγαινε ΝΙΚΗΤΗΣ, τι τον ήθελε τον Young; Η στάση του Παναγιώτη σημαίνει για μένα ηθική στάση στον διάλογο και παρότι τον εκτιμούσα δυο χρόνια τώρα που τον έχω συναντήσει στο διαδίκτυο, θέλω να τονίσω με αυτήν την αφορμή, ότι ανέβηκε κατακόρυφα η εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του για την μεγαλοψυχία του αυτή.

Και ερχόμαστε τώρα στην φθίνουσα ταλάντωση. Ήταν διάλογος αυτός που πραγματοποιήθηκε; Υπήρχε διάθεση να ανταλλάξουμε απόψεις, να γίνουμε καλύτεροι;

Ανοίγει θέμα ο Θοδωρής Παπασγουρίδης ότι θα κάνει μια σειρά αναρτήσεων που θα στηρίζονται στο βιβλίο του Θρασύβουλου Μαχαίρα και αμέσως υπάρχει μια αντίδραση στα γραφόμενά του, χωρίς λόγο για μένα. Δείξαμε προκαταβολικά ότι μας ενοχλούσε, ότι δεν θέλαμε να ακούσουμε, δεν δεχόμαστε να ξεβολευτούμε από αυτά που ξέραμε. Γιατί; Οι αναρτήσεις αυτές στρέφοταν εναντίον κάποιου από εμάς; Ήταν κάποιος που είχε βρει το σωστό, που δεν έκανε τα λάθη πάνω στη φθίνουσα; Για να μην μιλήσω για άλλους, εγώ στην ανάρτηση Το πλάτος της φθίνουσας ταλάντωσης στις 26 Ιουνίου είχα πει, ότι δεν το ήξερα και μάλιστα, όταν μέσω Ι.Ρ. διαπίστωσα ότι κάτι δεν πάει καλά δεν κάθισα να το ψάξω, αλλά το …κατάπια.

Μα έγινε επίθεση στα Φροντιστηριακά βιβλία.

Αλήθεια φταίει κάποιος συγγραφέας ενός τέτοιου βιβλίου που δεν ήξερε; Από πού να ξέρει; Η βιβλιογραφία, που λίγο πολύ γνωρίζουμε, διαπραγματεύεται το θέμα όπως και το σχολικό βιβλίο. Τι δηλαδή, θα έπρεπε κάποιος ανυποψίαστος (όπως όλοι μας ανυποψίαστοι αποδειχθήκαμε) να κάνει ειδική μελέτη πάνω στις φθίνουσες για να βρει την αλήθεια;

Μα, εμείς έτσι το ξέρουμε και μαζί με μας και όλοι οι γνωστοί δάσκαλοι που θαυμάζουμε.

Και λοιπόν αυτό μας δικαιώνει να αντιδρούμε, χωρίς να θέλουμε να παρακολουθήσουμε τι μας λέει ένας συνάδελφος, ο οποίος καταθέτει κάποιες σοβαρές διαφωνίες και αποδεικνύει με μαθηματικά τα λάθη μας; Ένας συνάδελφος που είναι δίπλα μας και που θα μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε, να τον ξετινάξουμε για να ξεδιαλύνουμε την κατάσταση;

Συνάδελφοι, θα μου επιτρέψετε την ιεροσυλία, γιατί περί ιεροσυλίας πρόκειται, αλλά θέλω να σας μεταφέρω την εικόνα που τόσες μέρες στροβιλίζει το μυαλό μου.

(Η εικόνα υπάρχει στο παλιό - καλό βιβλίο των Κασσέτα, Δαπόντε.. την έψαξα και βρήκα το κατοπτρικό της είδωλο!!!, τελικά ξέρεις κάποιος, πόσες διαφορετικές εκδοχές υπάρχουν;)

500 χρόνια πέρασαν και η αντιμετώπιση απέναντι σε κάποιον που μας λέει αντίθετα πράγματα από αυτά που ξέρουμε, δεν άλλαξε. Στον πίνακα ψάχνουν να βρουν την αλήθεια στον Αριστοτέλη, σήμερα ψάχνουμε στο διαδίκτυο για να βρούμε ποιος έχει πει κάτι που ενισχύει τις απόψεις μας. Το να βάλουμε κάτω τις εξισώσεις και να δούμε τι μας λένε, δεν μας πέρασε από το μυαλό.

Μα, τώρα καλοκαιριάτικα θα μας μπλέξετε με διαφορικές!!!

Δυστυχώς ούτε και για μένα ήταν ευχάριστο, αλλά και ούτε μου έχουν απομείνει πλέον τόσα πολλά από τα όμορφα αυτά εργαλεία που λέγονται Μαθηματικά, που κάποτε τόσο αγαπούσαμε και γι’ αυτό πήγαμε να σπουδάσουμε Φυσική. Αλλά υπήρχαν και άλλοι πλάγιοι τρόποι να ελέγξει κάποιος την ορθότητα ή μη των λεγομένων.

Η στάση μας, αυτή κυρίως απέναντι σε ένα συνάδελφο, ο οποίος δεν διαθέτει τίτλους και περγαμηνές, αλλά ούτε και τις κατάλληλες επαφές και διασυνδέσεις για να πλασάρει το έργο του, θα μου επιτρέψετε συνάδελφοι, να πω ότι δεν ήταν η πρέπουσα.

Δεν ξέρω, αν τα προσεχή χρόνια, αυτό το Α₀e^-Λt θα το αποκαλούμε όλοι μας πλάτος, αν θα ορίσουμε ξανά τι είναι πλάτος, αν θα κάνουμε ασκήσεις που στηρίζονται στα νέα πράγματα που βγήκαν στην επιφάνεια ή όχι. Ένα είναι σίγουρο. Όλοι μας θα είμαστε προσεκτικότεροι όταν πάμε να διδάξουμε το μάθημα, ενώ κάθε νέα έκδοση εξωσχολικού βοηθήματος δεν θα έχει τα λάθη όπως αυτό που αναλύει ο Μαχαίρας στην ανάρτηση Η ευθύνη του σχολικού βιβλίου είναι να είναι βέλτιστο .

Θέλουμε δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, το βιβλίο του Μαχαίρα άλλαξε τον τρόπο αντιμετώπισης της διδασκαλίας μας πάνω στην κίνηση σώματος με την επίδραση δύναμης της μορφής F= - bυ.

Για το λόγο αυτό ήθελα εγώ δημοσίως να τον ευχαριστήσω, όπως νομίζω θα έπρεπε να κάνουν όλοι, δείχνοντας περίσσευμα καρδιάς και όχι μικροψυχίας. Και αυτό σαν μια ανταμοιβή για έναν άνθρωπο που έχασε τρεις μήνες από τη ζωή του, για να μας δώσει μερικά πράγματα και να επισημάνει αβλεψίες μας και λάθη μας.

Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Θοδωρή Παπασγουρίδη για την αρχική αξιολόγηση του θέματος και τον κόπο που κατέβαλε για να γράψει όλα αυτά τα πράγματα σε Wοrd, και να δοθεί έτσι η ευκαιρία της δημοσίευσης, αλλά και το σθένος με το οποίο τα παρουσίασε.

Ωραία και αν όλοι πούμε αυτό το μπράβο Μαχαίρα, τελειώσαμε; Όχι συνάδελφοι δεν τελειώσαμε.

Η παραπάνω περίπτωση πρέπει να μας προβληματίσει όλους γενικότερα. Όσοι διεκδικούμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να έχουμε λόγο στο τι και πώς το διδάσκουμε, πρέπει να γίνουμε περισσότερο προσεκτικοί, μέχρι πού το πάμε με τις ασκήσεις που προτείνουμε. Η Ασκησιολογία είναι πάντα εδώ και είναι ένα μικρόβιο που απέναντί του κανείς μας δεν έχει ανοσία. Όσο δε, δεν ανοίγει η ύλη που διδάσκουμε, αλλά μένουμε σε αυτά τα 3,5 κεφάλαια της Φυσικής κατεύθυνσης, ο κίνδυνος θα μεγαλώνει. Είχα διατυπώσει και με άλλες ευκαιρίες την θέση μου αυτή και ξέρω ότι είναι στην αντίθετη πλευρά από τις επικρατούσες ιδέες. Ας προβληματιστούμε όλοι.

Θα ήθελα να κλείσω με κάτι άλλο. Είναι αλήθεια άλλο; Το βιβλίο αυτό ο Θρασύβουλος Μαχαίρας το είχε στείλει στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στο Υπουργείο Παιδείας. Έφαγε τοίχο και κινδύνεψε και με τιμωρία (δεν πήγε …ιεραρχικά!!!). Σήμερα μήπως κάποιος από αυτούς με τα πολλά πτυχία, με τα διδακτορικά και τις υψηλές θέσεις που καθορίζουν την πορεία της Εκπαίδευσης στον τόπο μας, νιώθει την ανάγκη να ζητήσει ένα συγνώμη;