Ένας απολογισμός – εξομολόγηση.

(χαρά στο κουράγιο του να εμπλουτίζει το ελληνικό ασκησιολόγιο Φυσικής) 

 Από σχόλιο σε προηγούμενη ανάρτηση.

Τέλος του χρόνου και συμπλήρωση ενός χρόνου σχεδόν ενασχόλησης με το Blog. Ας κάνουμε λοιπόν ένα πρώτο απολογισμό. Συνηθίζεται άλλωστε…

Να μιλήσουμε λίγο για Ασκησιολογία.

Τι εννοούμε με τον όρο αυτό; Μια τάση στην Εκπαίδευσή μας να ασχολούμαστε πολύ με Ασκήσεις σε σημείο να γίνει αντικειμενικός στόχος της διδασκαλίας μας η εξάσκηση των μαθητών μας να επιλύουν δύσκολες ασκήσεις. Ισχύει αυτό στην Ελληνική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση; Σε μεγάλο ποσοστό ισχύει και νομίζω ότι η κατάσταση αυτή είναι μια στρέβλωση της διδασκαλίας μας. Οι ασκήσεις σαν αυτοσκοπός. Γιατί είναι στρέβλωση η κατάσταση αυτή; Γιατί κάποιος που μπορεί και επιλύει μια δύσκολη άσκηση δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι και κατανοεί σε βάθος το θέμα που διαπραγματεύεται. Μπορεί η επίλυση να είναι μηχανική και κατά την γνώμη μου αυτό συμβαίνει πολύ συχνά. Κυρίως με την φροντιστηριακή υποστήριξη των μαθητών, πολύ συχνά οι μαθητές γίνονται ικανοί στην αντιμετώπιση πολύ δύσκολων ασκήσεων, ενώ στην πραγματικότητα δεν κατανοούν τι ακριβώς πράττουν. Μαθαίνουν τους μηχανισμούς, τα απαραίτητα βήματα και τα τοποθετούν στα αντίστοιχα «κουτάκια» και σε πρώτη ζήτηση μπορούν να τα ανοίξουν και να τα χρησιμοποιήσουν. 

Τα αποτελέσματα είναι πολύ φανερά, αν παρακολουθήσει κάποιος τι συμβαίνει με τους μαθητές μας, όταν εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι περισσότεροι δίνουν την εικόνα ότι δεν έχουν τίποτα διδαχθεί στα σχολεία, τα προηγούμενα χρόνια. Εκεί που δεν έχουν πάνω από το κεφάλι τους τον Καθηγητή να τους πει τα απαραίτητα βήματα, δεν μπορούν να ανταποκριθούν.

Μεγάλο το θέμα και προφανώς δεν εξαντλείται σε λίγες γραμμές, ούτε υπάρχουν εύκολες λύσεις. Τότε γιατί το φέρνω σε συζήτηση;

Επειδή δημοσιεύω καθημερινά σχεδόν ασκήσεις, θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι και η δική μου προσπάθεια ενισχύει την παραπάνω κατάσταση. Θεωρούσα ότι πέρα από θεωρητικές διατυπώσεις και διακηρύξεις, η πράξη δείχνει το πραγματικό πιστεύω του καθενός. Μπορεί όμως να έκανα λάθος εκτίμηση, άλλωστε δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να παρακολουθεί τις όλες τις αναρτήσεις μου για να διαπιστώσει αν έχουν κάποιο στόχο ή απλώς είναι μια συλλογή ασκήσεων. Για το λόγο αυτό νιώθω την ανάγκη να το συζητήσω μαζί σας.  Γιατί γράφω τις ασκήσεις; Ο στόχος δεν είναι αυτές καθαυτές οι ασκήσεις, αλλά μέσω αυτών να φέρω στην καθημερινή ενασχόληση με το μάθημα, προβληματισμούς για το τι διδάσκουμε, πώς το διδάσκουμε, με ποιο τρόπο μπορούν να περάσουν κάποια πράγματα στους μαθητές μας, τι θα αφήσει η λύση μιας άσκησης πίσω της.

Πώς μπορείς να τα πεις αυτά; Η επικρατούσα τάση είναι να γράφονται θεωρητικά άρθρα που επικαλούμενα διάφορους σοφούς (συνήθως της παιδαγωγικής και εσχάτως της διδακτικής) προτείνουν λύσεις, γενικές ως επί το πλείστον, που κατά την άποψή μου λίγα πράγματα προσφέρουν. Πόσοι θα τα διαβάσουν και πόσοι από αυτούς θα τα εφαρμόσουν; Να εισάγουμε τις νέες τεχνολογίες στην διδασκαλία μας. Να κάνουμε πειράματα, να λειτουργήσουμε μετωπικά εργαστήρια. Χρόνια τα ακούμε, χρόνια κάποιοι τα παλεύουμε, χρόνια γίνεται μια προσπάθεια. Άλλες φορές περισσότερο ή λιγότερο πετυχημένη. Τα αποτελέσματα;

Θα μου πείτε και συ βρήκες τον τρόπο της δικής σου παρέμβασης περισσότερο αποτελεσματικό; Γράφοντας ασκήσεις πετυχαίνεις τι; Πιστεύω ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένας προβληματισμός προς μια κατεύθυνση και ένα ενδιαφέρον για πράγματα που αλλιώς θα πέρναγαν απαρατήρητα. Ακόμη και ο τρόπος παρουσίασης (άσκηση με ονοματεπώνυμο και όχι αρίθμηση) εκεί αποσκοπεί. 

Και πετυχαίνει η προσπάθεια αυτή; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, αλλά ούτε ήμουν ποτέ τόσο αισιόδοξος για απόλυτα θετικά αποτελέσματα. Απλά ξεκίνησα μια προσπάθεια και την συνεχίζω για όσο χρόνο διαπιστώνω ότι υπάρχει ενδιαφέρον από μαθητές και συναδέλφους. Κάποιες στιγμές όταν ανοίγει κάποιος διάλογος και αναδεικνύονται πράγματα νιώθω ότι η προσπάθεια δεν πάει χαμένη. Άλλες φορές όταν αντιμετωπίζω δυσπιστία και επιθετικότητα, δειλιάζω και προβληματίζομαι. Αλλά συνεχίζω να πιστεύω (δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη) ότι καμιά προσπάθεια δεν πάει χαμένη, όπως είναι αλήθεια ότι ποτέ επίσης δεν πίστεψα, ότι κάποιος μπορεί να αλλάξει μια κατεστημένη κατάσταση και το κλειδί που δεν βρήκαν τόσοι και τόσοι αξιολογότεροι και με ειδικές σπουδές άνθρωποι της εκπαίδευσης, το βρήκα ξαφνικά και προσπαθώ να ξεκλειδώσω χρόνια κλειδωμένα ντουλάπια. 

Απλά, πράγματα που με έχουν απασχολήσει κατά καιρούς και συμπεράσματα πάνω σε θέματα διδασκαλίας στα οποία κατέληξα, μετά από χρόνια βασανιστικής ενασχόλησης (δοκιμής και επιτυχίας-αποτυχίας) με την εκπαίδευση μαθητών Λυκείου, θεώρησα ότι έπρεπε να τα μοιραστώ με όσο γίνεται περισσότερους μαθητές και συναδέλφους. Αλήθεια πόσοι από εσάς συνάδελφοι δεν παίρνετε κουράγιο από δύο ενδιαφερόμενους μαθητές σας, μέσα σε ένα αδιάφορο τμήμα, για να συνεχίσετε να το παλεύετε; Η χαρά του δασκάλου, η ανταπόκριση του μαθητή του…..

Θα πείτε πολύ θεωρητικά όλα αυτά και δεν μας έχεις συνηθίσει σε θεωρητικές συζητήσεις. Πράγματι έτσι είναι. Προτιμώ να εκφράζομαι μέσω παραδειγμάτων και αυτό θα κάνω και τώρα. Ας μιλήσουμε λοιπόν πώς μπορούμε να διδάξουμε για παράδειγμα το κύμα. Τι θέλουμε να μάθουν οι μαθητές μας; Τι συνήθως μαθαίνουν στο σχολείο μας (και στο φροντιστήριο) και τι είναι εύκολο, που μπορούν να μάθουν (και να εξετασθούν) και τι δύσκολο το οποίο πρέπει να αποφεύγεται. Δείτε λοιπόν την ανάρτηση Εξίσωση κύματος στο Blog της Φυσικής Γ΄Λυκείου.

Να προσθέσω μόνο και μια παράμετρο η οποία δεν είναι αμελητέα. Νομίζω μια ασθένεια των blogs είναι τι γίνεται με την επισκεψημότητα. Πώς πετυχαίνεις μεγάλη αναγνωσιμότητα και σε περίπτωση που την εξασφαλίσεις, τι κάνεις για να την διατηρήσεις. Και τι κάνεις όταν έχεις ένα ειδικό Ιστολόγιο που δεν απευθύνεται σε όλο τον κόσμο αλλά σε ένα μικρό ειδικό κοινό που είναι οι μαθητές και οι καθηγητές και ο αριθμός των επισκεπτών δεν είναι αμελητέος; Δεν πρέπει να επιδιώκεις την μέγιστη δυνατή αναγνωσιμότητα; Και αν αδιαφορήσεις για τον αριθμό των επισκεπτών σου μήπως κινδυνεύεις να γράφεις μόνο για τον εαυτόν σου ή για ένα κλειστό κλαμπ 5-10 ατόμων, με τους οποίους ανταλλάσσεις απόψεις και νιώθουν όλοι ευχαριστημένοι; Και το θέμα είναι, πώς δεν θα παρασυρθείς να γράψεις και πέντε αναρτήσεις παραπέρα, όταν παίρνεις μηνύματα ότι οι επισκέπτες σου το θέλουν; 

Δύσκολο πράγμα και ο δρόμος ολισθηρός….

Σχόλια πάνω στην κριτική…

 

Αναδημοσιεύω μερικά σχόλια από Ανώνυμο αναγνώστη στην ανάρτηση: 

Εύρεση εξίσωσης και στιγμιότυπου κύματος.

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Η λύση που έχετε στην άσκηση είναι λάθος. Η εξίσωση του κύματος πρέπει να έχει ένα μείον έξω. Είναι λάθος να το βάλουμε το μείον μέσα στη φάση. Με την λογική που λύνεται την άσκηση το κύμα έχει διαδοθεί κατά 3λ/4 και όχι λ/4

 Ο/Η Δ.Μ. είπε...

Δεν καταλαβαίνω πού έχω λάθος.

Δεν έχω βάλει κανένα μείον πουθενά. 

Αν θέλετε μπορείτε να είστε πιο αναλυτικός στην παρατήρησή σας.

Άλλωστε τι σημαίνει η εξίσωση του κύματος πρέπει να έχει ένα μείον απέξω; Από πού προκύπτει;

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Για ποιο λόγο δεν προβάλετε την άποψη μου για την άσκηση?

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

αν δίναμε την εξίσωση με τη μορφή που την παρουσιάζετε στη λύση και ζητηγαμε το στιγμιότυπο την t=0 θα έβγαινε άλλο από αυτό που δίνετε στην εκφώνηση.

με βάση το στιγμιότυπο η πηγή όπου και αν βρίσκεται ξεκινά να ταλαντώνεται προς τα κατω. μπορουμε να θεωρήσουμε ότι έχει αρχική φάση π? οχι.θα θεωρούσαμε ότι έχει αρχική φάση π αν ξεκινούσε κινούμενη προς τα θετικά από την θι και σαν t=0 θεωρούσαμε τη στιγμή που περνά για πρώτη φορά από τη θέση ισορροπίας. Η σωστή εξίσωση για το κύμα είναι ψ=-Αημ{2πτ/τ-2πχ/λ+π+π/2}

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

-Αημ(2πτ/Τ-2πχ/λ+π/2)

 Ο/Η Δ.Μ. είπε...

Απαντώντας στον ανώνυμο:

"Για ποιό λόγο δεν προβάλετε την άποψη μου για την άσκηση?"

Πού να προβάλλω την άποψή σας;

Το σχόλιό σας δεν υπάρχει; Μήπως το αφαίρεσα; Προφανώς από ότι βλέπετε όχι. Υπάρχει και μπορεί όποιος επιθυμεί να το διαβάσει.

Αν επιθυμείτε μεγαλύτερη συζήτηση πάνω στο θέμα μπορείτε να στείλετε μια πλήρη ανάλυση στο θέμα και θα την αναρτήσω.

Όσον αφορά τα επόμενα σχόλια θα επανέλθω σε νεότερο σχόλιο, Ο χρόνος γαρ...

 Ο/Η Δ.Μ. είπε...

Προς ανώνυμο.

Έστω ότι στο άκρο ενός τεντωμένου νήματος υπάρχει πηγή κύματος η οποία για t=0 αρχίζει να κινείται από την θέση ισορροπίας κινούμενη προς την αρνητική φορά. Ποια η αρχική της φάση; Προφανώς π. Και τι κύμα δημιουργεί; Ένα κύμα που καθώς προχωρά διαδίδεται κοιλάδα.

Συνεπώς και κάθε σημείο στο οποίο φτάνει το κύμα, θα αρχίσει να κινείται προς την αρνητική κατεύθυνση και συνεπώς ξεκινά την ταλάντωσή του έχοντας φάση ίση με π. Επιμένω λοιπόν ότι η εξίσωση που έχω βγάλει στην λύση της ανάρτησης είναι σωστή, αφού παίρνοντας το στιγμιότυπο για t=0, όπως προτείνεται, προκύπτει η εικόνα του σχήματος.

Η πρότασή σας συνεπάγεται ότι στο μέτωπο του κύματος πρέπει πάντα να έχουμε όρος, πράγμα που δεν είναι σωστό. Αυτό είναι το ένα δυνατόν ενδεχόμενο. Το άλλο είναι να έχουμε κοιλάδα.

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι δεν έγινα σαφής. Μηδενισμός φάσης σημαίνει έναρξη ταλαντωσης .Την τ=0 η εξίσωση σας δίνει φ=0 στη θέση χ=3λ/4και όχι στη θέση λ/4 που δίχνει το στιγμιότυπο.Το - έξω από την εξίσωση δείχνει ότι ξεκινά με κοιλάδα το κύμα.Διαβάζουν και μαθητές την σελίδα και είναι καλό να είμαστε προσεκτικοί.

Την απάντηση όσον αφορά το επιστημονικό μέρος του θέματος, μπορείτε να την βρείτε στην ανάρτηση : Μιλώντας για την φάση.

Εδώ ήθελα να σχολιάσω κάποια θέματα κριτικής. Σε διακοπές βρισκόμαστε, δεν έχουμε να προετοιμάσουμε το αυριανό μάθημα, οπότε μπορούμε να ασχοληθούμε και με κάποια άλλα θέματα….

Οι δημοσιεύσεις μου είναι επώνυμες και γράφοντάς τις αναλαμβάνω και την ευθύνη της ορθότητας ή μη των απόψεων που εκφράζω. Δίνεται η δυνατότητα ελεύθερα στον καθένα είτε επώνυμα είτε ανώνυμα να σχολιάσει τις αναρτήσεις αυτές. Η διεθνής πρακτική είναι στα ιστολόγια ένα μεγάλο μέρος των αναρτήσεων και των σχολίων να είναι ανώνυμες. Είναι κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό; Νομίζω ναι. Τα ιστολόγια χρησιμοποιούνται για να μπορεί ο καθένας ελεύθερα να εκφράζει τις απόψεις του. Απόψεις που μπορεί να επιφέρουν συνέπειες αν δεν αρέσουν στις εκάστοτε εξουσίες ή στους εκάστοτε θιγόμενους. Ή τέλος πάντων απόψεις που κάποιος για δικούς του λόγους δεν θα ήθελε να υπογράψει. Σεβαστό απολύτως.

Όταν δημοσιεύω μια Άσκηση Φυσικής υπάρχει λόγος σχολιασμού; Προφανώς ναι. Από σχόλιο μαθητή, ο οποίος μπορεί να θέσει ερωτήματα και απορίες πάνω στην άσκηση, αλλά και από συναδέλφους, οι οποίοι μπορούν όχι μόνο να διατυπώσουν συμφωνία ή διαφωνία με την συγκεκριμένη διατύπωση, το δύσκολο ή εύκολο του ερωτήματος, τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας άσκησης. Αλλά προφανώς και να ελέγξουν επιστημονικά το περιεχόμενό της και την προτεινόμενη λύση. Και στον ένα και πλέον χρόνο λειτουργίας του Ιστολογίου, έχω πάρει είτε άμεσα με ανάρτηση σχολίου, είτε έμμεσα με αποστολή email, ένα πλήθος από παρεμβάσεις συναδέλφων, τους οποίους ήθελα να ευχαριστήσω και με την ευκαιρία αυτή. Πολλοί μου επεσήμαναν λάθη ή παραλείψεις μου και έτσι βοήθησαν στο να διορθωθούν πράγματα, να δοθούν ορθότερες απαντήσεις και να φωτισθούν κάποιες πλευρές που βρίσκονται στην σκιά της διαδεδομένης γνώσης.

Υπήρχαν και διαφωνίες από συναδέλφους για θέματα που συνδέονται με θέματα διδασκαλίας. Υπενθυμίζω χαρακτηριστικά την διαφωνία και την ανταλλαγή σχολίων με τον συνάδελφο Alex για τη διδασκαλία της μέσης ταχύτητας. 

Μέση ταχύτητα. Διάνυσμα ή μονόμετρο μέγεθος;

Μια διαφωνία, που άνοιξε μια συζήτηση που την θεωρώ πολλαπλώς χρήσιμη και που θα ήμουν ευτυχής αν συνέβαινε συχνότερα. Θέματα που έχουν σχέση με την διδασκαλία είναι πάντα ανοικτά και μια ελεύθερη συζήτηση αναδεικνύει διαφορετικές πλευρές του θέματος και μπορεί να αποβεί πολλαπλώς χρήσιμη. (Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ θα επιβάλω την άποψή μου στον συνάδελφο ή ότι στο τέλος της συζήτησης θα ασπαστώ τις απόψεις του).

Στις παραπάνω περιπτώσεις, όπως και σε κάθε άλλη που εκφράζονται γνώμες, υπάρχουν πάντα διαφορετικές απόψεις, όλες σεβαστές, από τις οποίες κάποιος μπορεί να ενστερνισθεί την Α ή την Β. Διαφωνώ μαζί σου, αλλά έχεις το δικαίωμα να εκφράζεις ελεύθερα την άποψή σου.

Αυτό όμως δεν ισχύει σε μια καθαρή επιστήμη, όπως είναι η Φυσική. Αυτή είναι ίσως και η σπουδαιότερη διαφορά μεταξύ των Φυσικών επιστημών (τουλάχιστον στην προκβαντική εκδοχή τους)  και των Κοινωνικών επιστημών. 

Η σχέση F=ma ή είναι σωστή ή δεν είναι.

Εδώ λοιπόν η αντιπαράθεση μπορεί να είναι σφοδρότερη. Δεν χωρούν δύο απόψεις. Η μία είναι η σωστή. Μπορεί να αποδειχθεί ποια είναι η σωστή; Νομίζω ναι. Μέσα από μια ανάλυση της σκέψης που οδηγεί στο ένα ή στο άλλο συμπέρασμα και με την βοήθεια βέβαια της επιστημονικής βιβλιογραφίας. Προφανώς ο καθένας οφείλει να καταθέσει μια αναλυτική μελέτη του θέματος, μέσω της οποίας θα αποδεικνύει την ορθότητα της δικής του θέσης.

Η αντίθετη άποψη όμως μπορεί να επιτρέπει εκφράσεις όπως:  «Η λύση που έχετε στην άσκηση είναι λάθος. Η εξίσωση του κύματος πρέπει να έχει ένα μείον έξω. Είναι λάθος να το βάλουμε το μείον μέσα στη φάση.»; Μπορεί έτσι δογματικές  απόψεις (έτσι είναι γιατί το λέω εγώ..) να αντιπαρατίθενται; Και γιατί τόση εχθρότητα; «Για ποιο λόγο δεν προβάλετε την άποψη μου για την άσκηση?» Ηρέμησε συνάδελφε, γιατί τόση επιθετικότητα;

Να προβάλω τι; Ότι ο Ανώνυμος πιστεύει ότι έχω λύσει λάθος την  άσκηση;

Για να είναι λάθος μια λύση άσκησης, πρέπει κάποιος να αποδείξει ότι είναι λάθος. Και τότε είμαι υποχρεωμένος να δεχτώ το λάθος και να διαγράψω ή να διορθώσω την αρχική μου απάντηση. Αποδείχθηκε κάτι τέτοιο; Δεν νομίζω…

Αλλά αναρωτήθηκε ο Ανώνυμος αν αυτός κάνει λάθος; Η φράση του: «Διαβάζουν και μαθητές την σελίδα και είναι καλό να είμαστε προσεκτικοί», σκέφτηκε ποτέ ότι μπορεί να αφορά και τους μαθητές του;

Και στο σημείο αυτό υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Εγώ την τάξη μου την άνοιξα και ότι διδάσκω στους μαθητές μου, το αναρτώ και  στο Blog και το θέτω κάτω από το βλέμμα της κριτικής οποιουδήποτε συναδέλφου, πιστεύοντας ότι αν κάπου κάνω λάθος, από κάποιον θα επισημανθεί και έτσι θα διορθωθεί. Ο Ανώνυμος συνάδελφος σκέφτηκε ότι αν κάπου κάνει λάθος στην κλειστή αίθουσα διδασκαλίας του, κάποιους μαθητές του μπορεί και να τους βλάψει;

Επιστρέφουμε έτσι στο αρχικό θέμα της συζήτησής μας. Σεβαστό το δικαίωμα κάποιου να μιλά σαν Ανώνυμος και να παίρνει θέση στα πράγματα. Αυτό όμως δεν νομίζω ότι του δίνει και το δικαίωμα να εκφράζεται με επιθετικό τρόπο και με ύφος κριτή των άλλων, όντας στο απυρόβλητο. Η δουλειά που παρουσιάζω στην Ιστοσελίδα μου και στο Ιστολόγιο, δεν θεωρώ ότι δεν επιδέχεται κριτική. Προφανώς δεν διεκδικώ για τον εαυτόν μου κανένα αλάθητο του Πάπα. Αλλά πολύ σημασία έχει το ύφος και ο τρόπος της διατύπωσης της κριτικής. Και πιστέψτε με είναι περισσότερο δύσκολο, να αντιπαρατίθεσαι με έναν αόρατο Ανώνυμο αντίπαλο και για το λόγο αυτό ίσως μου επιτρέπεται και μια σκληρότερη του συνήθους γλώσσα…

Happy Christmas(War is Over)

Καλές Γιορτές

 

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Πάμε και ένα μικρό ταξίδι σε μαγικούς Χριστουγεννιάτικους τόπους, μιας και δεν μπορούμε (λιτότης γαρ και οικονομική κρίση, τουλάχιστον για μας τους μη έχοντες...) να τους επισκεφτούμε...

Rumania En Invierno

View SlideShare presentation or Upload your own.

Μπορείτε να κατεβάσετε και μια ωραία εφαρμογή

για να δημιουργήσετε μια 

ζεστή Χριστουγεννιάτικη γωνιά από

ΕΔΩ.

ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ...

Τα χρόνια περνούν, αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν....

Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ένα κείμενο 23 χρόνων από το Νίκο Δήμου

 Όλοι είχαμε ακούσει, πως η βία φέρνει, βία — αλλά αυτές τις μέρες το ζήσαμε. Καταλάβαμε πως μπορεί ένας πυροβολισμός να φέρει μιαν εξέγερση.

Παράξενοι οι δρόμοι, της βίας. Από τους αλλοτριωμένους στους ελεύθερους. Από την εξουσία προς την αντιεξουσία. Γι' αυτό μια επανάσταση δεν είναι δράση. Είναι αντίδραση.

Και οι εφημερίδες — σκέτη ναυτία: "ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ". Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.

Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί η του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση...

"Όμως η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Η βία μισεί το Είναι. Ο “νόμος και η τάξη” οδηγούν τελικά στους πιο εύτακτους, ασφαλείς και ήσυχους χώρους: τα κοιμητήρια.

Προσέξτε, προσέξτε καλά τους αναρχικούς. Είναι, το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η “νόμιμη” βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.

Βέβαια οι περισσότεροι, αναγνώστες μου, άνθρωποι σοβαροί και ευπρεπείς, δεν θα δέχονταν υποδείξεις από έναν αναρχικό. "Όμως, στο βάθος, ο αναρχικός έχει, πιο πολλά να πει από τον μικροαστό. Όσο κι αν δεν σας είναι, συμπαθής, αξίζει να τον ακούτε από καιρό σε καιρό. Γιατί δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Κάθε οργανωμένη κοινωνία προϋποθέτει —δυστυχώς— ένα ποσοστό ανελευθερίας. "Όσο μικρότερο αυτό το ποσοστό, τόσο υψηλότερο το επίπεδο της οργάνωσης. (Ως εδώ συμφωνούμε όλοι: Προτιμότερη η πιο ελεύθερη Αγγλία, από την καταπιεστική π.χ. Ουγκάντα).

Έ, λοιπόν, ο αναρχικός είναι αυτός που ζητάει να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ανελευθερίας. (Περισσότερο: να το μηδενίσει — ο ουτοπικός αναρχισμός!). Στην επιδίωξη του αυτή συμπίπτει και με τα πιο σοβαρά κόμματα. (Μόνον που αυτός το εννοεί). Και βλέπει την ανελευθερία, την κατάχρηση εξουσίας, εκεί που ελάχιστοι τις αντιλαμβάνονται.

Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. "Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο, έτσι και οι αναρχικοί διαμαρτύρονται για μορφές βίας που εμείς (στην αλλοτρίωση μας) δεν τις βλέπουμε. Τις έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν παύουν να είναι αυθαίρετες και ίσως περιττές.

Π. χ., σίγουρα θεωρείτε αυτονόητη την ύπαρξη της αστυνομικής ταυτότητας. Ξέρετε πως σε άλλα κράτη είναι άγνωστη; Και πως θα το θεωρούσαν προσβολή της προσωπικότητας αν έπρεπε να αποδείξουν το ποιοι είναι; Και ξέρετε ακόμα πως, όταν πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας θέλησε να εφοδιάσει όλους τους πολίτες με αριθμημένες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ξεσηκώθηκε τέτοιος σάλος για το “φακέλωμα” που τελικά αποσύρθηκε το νομοσχέδιο;

Εμείς όμως αποκαλούμε τη Δυτική Γερμανία “αστυνομικό κράτος” (το έχω διαβάσει συχνά!), ενώ υποδεχόμαστε με αδιαφορία ένα παρόμοιο νομοσχέδιο, που θα μας φακελώσει, όλους ενάριθμα.

Να σε τι χρειάζονται οι αναρχικοί. Αποτελούν τη ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας μας. Υπενθυμίζουν συνεχώς, με την παρουσία και τη δράση τους, ότι ο δρόμος οφείλει να οδηγεί προς την περισσότερη ελευθερία!

—Μα προκαλούν! (Είναι μέσα στο ρόλο τους).

—Μα υπερβάλλουν ! (Μήπως η άλλη πλευρά;).

—Μα επιτίθενται! (Σχεδόν ποτέ. Είναι μόνιμα σε άμυνα. Αλλά δεν μαθαίνουμε τη δική τους άποψη !).

—Μα βάζουν βόμβες!

Προσοχή: Μίλησα για αναρχικούς — όχι για τρομοκράτες (η προβοκάτορες !). "Όποιος τους συγχέει πάσχει από νοητική μυωπία. Διότι είναι πόλοι αντίθετοι. Αυτός που ζητάει ελευθερία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί βία — έστω και σαν μέσο. Η βία φέρνει μόνο καταπίεση — ποτέ αυτονομία.

Οι αναρχικοί βλέπουν μακριά. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία ελευθερίας — από την αλλοτρίωση , την ανάγκη, την καταπίεση κάθε μορφής. Η εξουσία όποια κι αν είναι, πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Γιατί από τη φύση της είναι απάνθρωπη. Εξουσιάζω σημαίνει δυναστεύω. Καλή εξουσία δεν υπάρχει. Είναι ένα αναγκαίο κακό, που θα εξαφανισθεί όταν περάσουμε σε άλλες, ανώτερες μορφές οργάνωσης. (Σε χίλια χρόνια; Έστω. Αλλά αρχίζουν σήμερα!).

Προσέξτε λοιπόν καλά τους αναρχικούς. Είναι οι αλαφροίσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. (Αλίμονο μας και αν δεν είναι!). Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους (ευτυχώς!). Κάποια μέρα όμως, γι' αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας — κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές

Αν συμφωνούμε για την ελευθερία — πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πώς είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακουστέ το μήνυμα τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια...

24.11.1985

Θα διδάσκουμε Φυσική στην Εκπαίδευση;

Αντιγράφω ένα κείμενο από το Ιστολόγιο του Βαγγέλη Κολτσάκη "φυσικές επιστήμες κ.α." για την αξία διδασκαλίας της Φυσικής.....

Σε ολόκληρη τη Δύση, τα χαμηλότερα κριτήρια στην επιστημονική εκπαίδευση θέτουν σε κίνδυνο τη μελλοντική ευημερία. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, η Δύση εξαρτάτο από τεχνολογικές καινοτομίες και τα επιστημονικά επιτεύγματα τόσο για την επιρροή που ασκεί στον υπόλοιπο κόσμο όσο και για τις προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης. Αλλά η Δύση αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό ανταγωνισμό από τις αναδυόμενες χώρες της Ασίας, όπου η εκπαίδευση σε μαθηματικά και επιστήμες «ανθεί».

(Άρθρο του Leon M. Lederman, κάτοχου βραβείου Νόμπελ στη Φυσική και επίτιμου διευθυντή του Εργαστηρίου Εθνικού Επιταχυντή Fermi (Fermilab), στην Μπατάβια του Ιλινόις.)

Διαβάστε όλο το άρθρο από ΕΔΩ.